آشنایی با این متریال:
این ماده مصنوعی و دست ساز است که از واکنس اسیدهای آلی دو عاملی با الکل های چند عاملی به دست می آید.
این رزین در ابتدا به صورت مایع است، اما با اضافه شدن هاردنر،
حرارتش زیاد شده، به شکل ژله در می آید .
در نهایت هم محکم می شود. ماده اولیه جهت تولید این رزین،
انیدرید است که دو گروه عاملی اسیدی دارد.
کاربرد اصلی رزین پلی استر برای ساخت مواد قالب سازی به شکل تونر برای چاپ لیزری
و در نقش پیونده در رنگ های پلی استری می باشد.
طبق فرآیندی که باعث سخت شدن رزین پلی استر می شود،
مولکول ها به هم نزدیک شده و مقداری از محلول تبخیر می شود.
به همین خاطر است که بعد از پایان فرآیند، حجم پلی استر کاهش می یابد.
خواص این ماده:
لازم به ذکر است که رزین سخت شده را دیگر نمی توان به حالت اولیه یا مایع خود برگرداند.
بهترین درجه حرارت برای کار با این رزین، بیست درجه سانتی گراد می باشد.
از آن جا که رزین پلی استر در حالت مایع خود بوی بسیار بدی دارد،
تا مقدار پنج کیلوگرم از آن را می توان بدون هیچ ضرری استفاده کرد، اما بیش از این آن را باید در اتاق دارای تهویه به کار برد.
این رزین به بافت یک سری از متریال ها مثل چوب می چسبد و به همین خاطر باید از جداکننده ها در قالب استفاده کرد.
همچنین می توان از پارافین و فیلم کمک گرفت.
فیلم با قلم مو روی سطح قالب اعمال می شود و در نهایت به شکل یک لایه نایلون مانند در می آید.
رزین پلی استر باید در مکان خنک و تاریک نگهداری شود و در صورتی که جنس آن مرغوب باشد،
تا دوازده ماه قابل نگهداری است.
این رزین بعد از محکم شدن دیگر سمی نیست و می توان با استفاده از سوهان یا مته در آن تغییرانی ایجاد کرد.
برای این که رزین به حال رنگی درآید، می توان از انواع رنگ های پودری استفاده کرد
و آن ها را با رزین مایع مخلوط نمود.
از خصوصیات بارز این رزین، عدم تغییر رنگ در برابر نور خورشید است که مزیت ویژه ای به حساب می رود.
معمولا از دو نوع هارنرد برای فرآیند سخت شدن رزین استفاده می شود که حالت مایع یا خمیری دارند.
نوع مایع این هاردنرها بی رنگ می باشد و بوی بسیار تندی نیز دارد.
نوع خمیری آن کاربرد بسیار ساده تری دارد.